Toen Rihanna de wereld blootstelde aan ANTI, werd al snel duidelijk dat we hier niet de Rihanna hoorden zoals we haar tot dan toe kenden. Ze had haar oude platenmaatschappij verlaten en gooide haar eigenhandig geperfectioneerde hitformule in de prullenbak, net als alle verwachtingen. Ze was vrij om haar eigen mystiek te cultiveren en de definitie van een popknaller te herdefiniëren. De evolutie begint met haar grootse, krachtige stem. Die gaat schittert in de uithalen in het schemerige 'Higher', terwijl ze een rokerige timbre benut in de cover van Tame Impala's 'New Person, Same Old Mistakes'. Ze viert haar Caribische afkomst met trots in 'Work', geeft vrouwen een anthem met 'Needed Me' en gaat op de erotische toer met 'Sex With Me'. Ze pikt ook vintage genres op die ze al doende een opfrisbeurt geeft, zoals doowop uit de jaren 50 in 'Love on the Brain'. In de zijdezachte powerpopballad 'Kiss It Better' put ze uit de jaren 80 en laat ze de Prince in zichzelf los. Toch klinkt alles ultramodern en eigen, waarmee ze een blauwdruk ontwierp voor de pop die de vroege 21e eeuw domineerde.