Τα δύο πρώτα άλμπουμ της Kate Bush ήταν γεμάτα με τον art-rock ήχο των ’70s, αλλά ο πέμπτος δίσκος της Βρετανής τραγουδίστριας/τραγουδοποιού το 1985 ήταν αυτός που δεν αντανακλούσε απλώς την εποχή του — αλλά την επαναπροσδιόρισε. Λίγα τραγούδια αποτελούν καλύτερο παράδειγμα για τον pop ήχο που κυριαρχούσε στα μέσα των ’80s, από το αθάνατο «Running Up That Hill» — με τα gated ντραμς, τον σχεδόν χορευτικό ρυθμό, τα ατμοσφαιρικά φωνητικά εφέ και τη χαρακτηριστική μελωδία του synthesizer του. Παρομοίως, λίγα άλμπουμ συνέβαλαν περισσότερο στη μεταφορά της φιλοδοξίας της progressive rock στην ψηφιακή εποχή.
Χωρισμένο σε δύο concept, το άλμπουμ καταπιάνεται με μεγάλα θέματα —το χάσμα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, την ασίγαστη αγάπη της μάνας, τη φύση των ονείρων— με τη φωνή της Bush να βρίθει συγκλονιστικής ενέργειας, ευαισθησίας και δύναμης. Το 1985, δεν υπήρχε κάτι άλλο σαν κι αυτό. Και κατά μία έννοια, τίποτα δεν έχει πλησιάσει έκτοτε τον συνδυασμό pop μελωδιών και avant-garde ηχητικού σμιλεύματος του συγκεκριμένου άλμπουμ. Όμως, το Hounds of Love έδειξε επίσης τον δρόμο για έναν ολοκαίνουργιο κόσμο, με γενιές μουσικών —Björk, Fiona Apple, Tori Amos, Joanna Newsom, για να ονομάσουμε μερικές— να ακολουθούν τα βήματα της Bush.
