Όπως παραδέχεται ο ίδιος ο Eminem, το The Marshall Mathers LP είναι ένα κορυφαίο επίτευγμα. Είχε ήδη προκαλέσει μεγάλο ντόρο μετά το The Slim Shady LP που γέννησε τον θρύλο του έναν χρόνο νωρίτερα, αλλά εδώ οι προκλήσεις του ήταν πιο προκλητικές (η ακραία βία του «Kim»), ενώ πιο πιασάρικες στιγμές του άφησαν ανεξίτηλο ίχνος στην pop των αρχών της δεκαετίας του 2000 («The Real Slim Shady»). Το «Stan», από την άλλη, είναι μια αναπάντεχα σύνθετη και συμπονετική στιγμή του καλλιτέχνη, αποτυπώνοντας την απόγνωση των καθημερινών ανθρώπων με την ίδια οξυδέρκεια που το πετυχαίνουν τα κομμάτια του Bruce Springsteen (και εισάγοντας μία από τις πιο χαρακτηριστικές λέξεις στο λεξιλόγιο της pop κουλτούρας του 21ου αιώνα). Παρ’ όλα αυτά, το άλμπουμ βρήκε επίσης τον Eminem να υπομονεύει τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς για να προσβάλει τους επικριτές του. Αστεία σαν αυτά αποδυνάμωναν το μεγαλύτερο ζήτημα που ήθελε να θίξει — ότι ήταν ένας αποδιοπομπαίος τράγος για μεγαλύτερα προβλήματα. «Wasn’t me, Slim Shady said to do it again» ραπάρει στο «Who Knew», υποδυόμενος έναν ένοπλο έφηβο. Και συνεχίζει: «Damn, how much damage can you do with a pen?». Έναν χρόνο νωρίτερα, ο Eminem ισχυρίστηκε ότι ο Θεός τον είχε στείλει για να τσαντίσει τον κόσμο. Το The Marshall Mathers LP ήταν ένα τεράστιο βήμα προς την επίτευξη αυτού του σκοπού.