Τα διασημότερα single του άλμπουμ —«One More Time», «Harder Better Faster Stronger», «Digital Love»— ήταν χρήσιμα τόσο για τους DJ γάμων όσο και για τους φιλοσόφους της pop. Τα υπόλοιπα —οι ψευτο-metal κιθάρες του «Aerodynamic», η sci-fi ονειροπόληση του «Veridis Quo», η UK garage συμπαραγωγή του Todd Edwards στο «Face to Face»— λοξοκοίταζαν προς πολλές στυλιστικές κατευθύνσεις χωρίς να ανατρέψουν την πορεία του άλμπουμ. Η «ηλεκτρονική μουσική» —ένας όρος που πάντα παρέπεμπε στο μέλλον, όσο ασαφές και αν ήταν αυτό— αποδείχθηκε τόσο οικεία και ευχάριστη όσο και η κλασική rock — και όχι λιγότερο ειλικρινής ως προς το βάθος του συναισθήματός της. Μπορείς εύκολα να εντοπίσεις τα ίχνη του Discovery στην EDM και στο διαρκές φλερτ της techno με τη rock. Αλλά μπορείς επίσης να εντοπίσεις σ’ αυτό ίχνη του Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band ή του Pet Sounds και του Smile: μουσική που έπαιρνε την pop στα σοβαρά ως τέχνη, αλλά και επαναπροσδιόριζε παλαιότερα, φαινομενικά ξενέρωτα στυλ με τρόπους που έμοιαζαν προοδευτικοί και φρέσκοι. Πάνω απ' όλα, όμως, οι Daft Punk ήθελαν να είναι οικουμενικοί. Και όσο απίθανο κι αν φάνταζε αυτό για δύο Γάλλους με κράνη ρομπότ, το Discovery τούς βοήθησε να το πετύχουν.