Στα χρόνια που προηγήθηκαν της ηχογράφησης του ένατου άλμπουμ του Bob Marley στις αρχές του 1977, η Τζαμάικα μαστιζόταν από αυξανόμενη πολιτική βία. Οι συμμορίες και οι παραστρατιωτικές οργανώσεις που σχετίζονταν με τα δύο βασικά κόμματα της χώρας —το Εργατικό Κόμμα Τζαμάικας και το Λαϊκό Εθνικό Κόμμα— συγκρούονταν με τριψήφιο αριθμό νεκρών. Ο Marley επιχείρησε να εκτονώσει τις εντάσεις με το Smile Jamaica Concert λίγο πριν τις εθνικές εκλογές της χώρας τον Δεκέμβριο του 1976. Δύο μέρες πριν τη συναυλία, πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια μιας διάρρηξης στο σπίτι του, αλλά παρ’ όλα αυτά έπαιξε κανονικά.
Αυτό που ακούς στο Exodus είναι η ένταση ανάμεσα στην ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και την υποβόσκουσα αγωνία πως μπορεί να μη γίνει έτσι. Ο Marley ηχογράφησε το άλμπουμ κατά τη διάρκεια του οικειοθελούς εξορισμού του στο Λονδίνο — η απόσταση πρόσθεσε μια δόση επιφυλακτικότητας στην αισιοδοξία του για την Τζαμάικα. Τα πολιτικά του πιστεύω ήταν πιο επίκαιρα από ποτέ, όμως τα πιο εμψυχωτικά τραγούδια του άλμπουμ στρέφονταν προς τα μέσα, με θέματα προσωπικά, ερωτικά και πνευματικά: Τρανά παραδείγματα το «Three Little Birds», το «Waiting in Vain» που θρηνεί μια χαμένη αγάπη και το «One Love» που καθόρισε ολόκληρη την κληρονομιά του Marley.
