Λίγα άλμπουμ τόσο τολμηρά, καινοτόμα και αγωνιώδη έχουν αιχμαλωτίσει τη λαϊκή φαντασία όσο το OK Computer. Ένας θρίαμβος που όχι μόνο άνοιξε τον ορίζοντα των εξερευνήσεων της rock, αλλά και αποτύπωσε το αναδυόμενο ενδιαφέρον —και την ανησυχία— για τα τεχνολογικά μας παιχνίδια στη δύση της προηγούμενης χιλιετίας. Σε αυτά τα δώδεκα τραγούδια τρόμου και λήθης, ο Thom Yorke δείχνει τόσο αποξενωμένος από την κοινωνία γύρω του, ώστε λαχταρά να τον απαγάγουν εξωγήινοι για να δει τον κόσμο όπως θα ήθελε να τον δει («the world as I’d love to see it»). Ακόμα και σήμερα, πρόκειται για έναν κύκλο τραγουδιών που εκπέμπει ένα βαθύ αίσθημα ανησυχίας, αλλά και βαθιά γοητεία. Ανασυνθέτοντας τους ήχους της rock ‘n’ roll με φιλοδοξία εφάμιλλη μ’ εκείνη της κλασικής μουσικής, το άλμπουμ συνιστά μία από τις πιο ριζοσπαστικές και απαραίτητες καταθέσεις του είδους. Κι όμως, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα φόβου, το OK Computer είναι τελικά μια πράξη ελπίδας, εκφράζοντας την πίστη ότι η πορεία μας προς την πρόοδο δε χρειάζεται να μας κοστίσει την καλοσύνη μας. Και αν υπάρχει μια θεραπεία για τον ιλιγγιώδη ρυθμό… των πάντων, είναι αρκετά απλή: «Idiot, slow down» τραγουδάει ο Yorke στο τέλος του «The Tourist» που κλείνει το άλμπουμ. Στις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που το OK Computer έκανε τους Radiohead τους νέους σημαιοφόρους της rock, η αγανάκτησή του —δηλαδή, η επιταχυνόμενη απομόνωσή μας— έχει μόνο αυξηθεί. Αλλά οι απαντήσεις και η ελπίδα που κρύβει είναι ακόμα εδώ.