Beyoncé’nin kendi adını taşıyan beşinci albümü, Aralık 2013’te herkesten habersiz bir şekilde iTunes’a giriş yaptığında, pop dünyası büyük bir şok yaşadı. Müziğin en büyük yıldızlarından biri, önemli bir çalışmayı uzun süre tanıtmak yerine dinleyicilere eş zamanlı bir sürpriz yaparak albümünü yayımlıyordu. Ne şekilde paylaşılırsa paylaşılsın albümün başarıyla sonuçlandığı kuşkusuz. Beyoncé, 14 şarkılık albüm boyunca kendini sanatsal ve duygusal anlamda zorlarken, sesinin gücünü ve çok yönlülüğünü ortaya koyan kayıtlarında, güvensizlikten, cinsellikten ve mutluluktan bahsediyor. Dönemin başında pop sound’u değişmiş, 2000’lerde Beyoncé ve diğer R&B müzisyenlerinin hüküm sürdüğü listeleri elektro-pop parçaları ele geçirmişti. Hem müzisyen hem de işinin patronu olan yıldız; radyolarda çalınsın ya da çalınmasın; hâlâ pop’a yön veren isimlerden biri olduğunu bu albümle ispatladı. Üstelik klasik pop senaryosunu ters yüz etmek yerine, onun en cazip yönlerinden ilham alarak yeni bir oyun alanı oluşturdu. Albüm, Mine parçasında Drake, Pharrell Williams prodüksiyonu Superpower’da ise Frank Ocean gibi müzik kültürüne hükmeden isimlere ev sahipliği yapıyor. Beyoncé’nin müziğin sınırlarını keşfetme konusundaki arzusu, albümün kendi düzleminde var olabilmesini ve dahası pop dünyasındaki trendlerin hem farkında olmasını hem de heyecan verici bir şekilde onlardan ayrılmasını sağladı. Bu çalışma, Beyoncé için önemli bir dönüm noktasını temsil ederken, pop yıldızlığı statüsünü kendi yolunda ve kendi şartlarında tanımlayacağı yeni bir süreci de başlatıyor.