Brahms borduurde voort op de Duitse symfonische traditie, terwijl zijn tijdgenoot Wagner druk bezig was een nieuwe muzikale en esthetische taal te ontwikkelen. Brahms' vier symfonieën en concerto's, waarin hij diepe expressie met klassieke vormen mixt, zijn de hoekstenen van zijn nalatenschap. Brahms schreef veel koor- en kamermuziek en wordt tot de grote componisten gerekend.