Otto Klemperer

Otto Klemperer was grillig en soms angstaanjagend humeurig, zowel tijdens repetities als bij optredens. Klemperer was ook een intens gefocuste idealist. Hij werd geboren in Breslau (destijds Duitsland, nu Wrocław, Polen) in een joods gezin. Hij studeerde muziek in Berlijn voordat zijn grote doorbraak kwam toen hij Mahler assisteerde bij de triomfantelijke première in 1910 van diens monumentale Symfonie nr. 8. Daarna rees zijn ster gestaag. Hij werd chef-dirigent van de Krolloper in Berlijn, waar hij met passie pleitte voor nieuwe muziek, waaronder opera’s van Hindemith, Janáček, Schönberg en Stravinsky. Toen de nazi’s in 1933 aan de macht kwamen, vluchtte Klemperer naar Oostenrijk en daarna naar de VS, waar hij zich, deels uit verzet tegen Hitler, meer ging concentreren op het kernrepertoire van de Duitse muziek. Hij was moeilijk om mee te werken en kreeg ruzie met autoriteiten in Amerika en later in Boedapest. Maar samen met de Engelsman Walter Legge, een platenproducent en de oprichter van het Philharmonia Orchestra, vestigde hij een ongeëvenaarde reputatie in de Duitse klassiekers, vooral Beethoven. (In 1954 vloog Karajan naar Londen om Klemperer Beethovens Symfonie nr. 3 (‘Eroica’) te horen dirigeren.) Later werd Klemperer beroemd om zijn langzame, doelbewuste tempi, hoewel eerdere opnames onthullen dat hij ook excelleerde in sneller werk. Hoe dan ook gaf zijn gevoel voor ritmische articulatie zijn optredens een overtuigende dynamiek en diepe uitdrukkingskracht.