Anne-Sophie Mutter

Heeft een concertzaal de glamoureuze violist Anne-Sophie Mutter op de agenda staan, dan is de kans op een uitverkochte show groot. De populariteit van Mutter steunt op haar rijke, gepolijste toon en zelfverzekerde, imposante persoonlijkheid op het podium. De in 1963 te Rheinfelden (Duitsland) geboren Mutter boekte als pupil onder Aida Stucki razendsnel vooruitgang. Toen Herbert von Karajan de 13-jarige Mutter hoorde bij een recital op het Lucerne Festival, besloot hij haar te begeleiden. Hij was de dirigent toen Mutter in 1977 haar orkestrale debuut maakte bij het Berliner Philharmoniker. In de 13 daaropvolgende jaren werd ze Von Karajans favoriete violist. Haar eerste plaatopname was eveneens met Von Karajan en het Berliner Philharmoniker. Aanvankelijk was haar repertoire ietwat conventioneel, met een focus op Beethoven en Brahms, maar vanaf de jaren 90 vertolkt ze ook lichter werk van bijvoorbeeld Édouard Lalo en Pablo de Sarasate, en muziek van Europese modernisten. Daarnaast nam ze in 2003 een album op met haar vaste pianist Lambert Orkis waarop tango een belangrijke rol speelt: Tango Song and Dance. Mutter heeft meer dan 30 werken in première gebracht, van onder anderen Penderecki, Lutosławski, Rihm en Dutilleux, alsook het vioolconcert Anne-Sophie (2001) van André Previn, haar tweede echtgenoot. Daarnaast maakte ze zich sterk voor de filmmuziek van John Williams, bijvoorbeeld door zijn Vioolconcert nr. 2 (2021) in première te brengen. In 1997 lanceerde ze een stichting die inmiddels onder de naam Anne-Sophie Mutter Foundation jonge bespelers van snaarinstrumenten helpt om hun ambities te bereiken.