Eisenstein maakte er al eens een film over, ook Jean Ferrat is gecharmeerd van het verhaal over de muiterij op het slagschip Potemkin in 1905, volgens veel historici de opmaat tot de Eerste Russische Revolutie. De Franse autoriteiten zijn in 1965 minder gecharmeerd van wat naar communistische sympathie rook en censureren de hit van de chansonnier. Het kan Ferrat niet deren: op Potemkine creëert de dromerige liedjespoëet zijn eigen gelukzalige wereld met theatraal glooiende chansons, swingende folkpop en wolken van ballads.