Toen Philip Glass in 1976 zijn opera Einstein On the Beach opvoerde kostte dat hem uiteindelijk een fortuin. Om wat geld terug te verdienen verkocht de Amerikaanse componist een aantal belangrijke manuscripten, waaronder Music in Eight Parts, een werk dat hij tussen 1969 en 1970 had geschreven. En toen verdween het stuk, zodat onze kennis ervan beperkt bleef tot de paar opvoeringen die ervan bekend zijn, inclusief eentje in het Guggenheim Museum te New York in 1970. “Dit is een bonafide herontdekking van een belangrijk stuk uit het vroege deel van Glass’ carrière dat al 50 jaar niet meer is gehoord”, vertelt Richard Guerin van het platenlabel Orange Mountain Music aan Apple Music. Guerin kwam het werk toevallig tegen terwijl hij het New Yorkse muziekarchief van Glass doorzocht. Het stuk is opgeschreven als een reeks letters en nummers, waardoor Guerin aanvankelijk dacht dat hij alleen wat schetsen had opgegraven. Maar de letters en nummers leken te corresponderen met een duidelijkere partituur die stomtoevallig onlangs was geveild in New York. De opwinding steeg, want, zo zegt Guerin, “dit zou de eerste opvoering van het werk worden in 50 jaar.” Lisa Bielawa, zangeres bij het Philip Glass Ensemble, beschrijft het stuk aan Apple Music: “Wat je hoort is een verdikking van de harmonie doordat elk deel aanhaakt. Het start met een unisono melodielijn die ritmische veranderingen ondergaat en terwijl die veranderingen plaatsvinden maakt het zich geleidelijk los uit de textuur van de melodielijn.” Simpeler gezegd: het resultaat klinkt als een accordeon die open en dicht gaat, alsof het ensemble adem uitblaast in de vorm van de muziek. Het is een speels idee dat, aldus Guerin, ontstond in de tijd dat Glass experimenteerde met Indiase klanken en ritmes. De haast die het Philip Glass Ensemble had om Music in Eight Parts op te nemen werd nog eens verhevigd toen plots een archiefopname van het werk uit 1970 opdook, waardoor ze cruciale aanwijzingen kregen over hoe het zou moeten worden uitgevoerd, inclusief welke instrumentatie gebruikt kon worden. Maar toen veranderde de uitbraak van Covid-19 alles. De geplande optredens in de lente van 2020 moesten worden afgelast en de nieuwe opname moest in lockdown gemaakt worden. “De acht delen van het werk worden gespeeld door de toetsenisten Michael Riesman en Mick Rossi en de drie saxofoondelen door twee personen, Andrew Sterman en Peter Hess”, zegt Bielawa. “En ik zing sopraan.” Het werk uitvoeren zou onder normale omstandigheden al lastig genoeg zijn, aangezien elke verandering van de muzikale cyclus wordt aangekondigd middels een knikje met het hoofd door de muzikanten. In lockdown was dat onmogelijk, dus Michael Riesman nam een track met drumroffels op als een tekens voor de musici die alleen zij konden horen. Ondanks alle obstakels leidde het tot een verbluffend document – imposant in vaardigheid en bruisend van energie. Je kunt dit hypnotische meesterwerk nu horen in de geruststellende wetenschap dat Music in Eight Parts nieuw leven is ingeblazen en voor het nageslacht is bewaard.