"Het was niet geforceerd, er was geen druk, het was niet eng", vertelt Billie Eilish aan Apple Music over het maken van Happier Than Ever. "Het was fijn." De 19-jarige singer-songwriter schreef haar volledige tweede album samen met haar broer FINNEAS en gebruikte het eerste jaar van de pandemie om uitgebreid te reflecteren op alle veranderingen in haar leven. Ze werd immers in korte tijd een van de populairste en invloedrijkste tieners ter wereld. "Ik heb het idee dat alles wat ik eerder heb gemaakt, hoeveel ik er ook van houd, een soort strijd was met mezelf", zegt ze. "Ik sprak met artiesten die nu hun doorbraak meemaken en ik vertelde ze: 'Ik weet hoe het is, maar ik weet niet hoe het voor jou is.' Iedereen maakt namelijk iets totaal anders mee." Eilish laat de duistere sfeer van WHEN WE ALL FALL ASLEEP, WHERE DO WE GO? uit 2019 duidelijk achter zich. De productie en arrangementen op dit album voelen opener en luchtiger dan voorheen, grotendeels geïnspireerd door de serene pop en jazz van Julie London. En of ze nu nieuwe inzichten deelt over leeftijd ('Getting Older'), sensualiteit ('Oxytocin') of de absurditeit van roem ('NDA'): er heerst een gevoel van oprechte vrijheid - misschien zelfs vrede – in de zang van Eilish. Waar nodig, kan haar stem elke vorm en grootte aannemen, als een instrument dat Eilish compleet in haar eentje onder controle heeft. "Ik begon me als een parodie van mezelf te voelen, wat echt heel vreemd is", zegt ze. "Ik probeerde naar mezelf te luisteren en uit te zoeken wat ik echt mooi vond in plaats van wat ik dacht dat ik vroeger leuk zou vinden. Ik moest echt reflecteren en nadenken over wat ik nu in hemelsnaam wil." Het is een teken van groei, en het komt duidelijk naar voren op 'my future' en klinkt door in de emotionele helderheid van het grootse titelnummer van het album, dat begint als een tedere ballad en uitmondt in een golf van knarsende gitaren en geschreeuw. Beide nummers klinken als een duidelijke doorbraak. "Er werd niet gedacht aan: 'wat gaat dit worden? Welk nummer is dit?'", zegt ze over het schrijfproces. "We begonnen met schrijven en bleven schrijven. Met de tijd heeft het letterlijk zichzelf gecreëerd. Het gebeurde gewoon. Het was makkelijk."